August Emil Fieldorf "Nil"

August Emil Fieldorf (pseudonim Nil) – generał brygady Wojska Polskiego, dowódca Kedywu Armii Krajowej urodzony 20 marca 1895 r. w Krakowie.

Fieldorf zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich i wraz z nimi walczył na froncie rosyjskim. W 1917 r. skierowano go do szkoły oficerskiej. Zdezerterował, przeniesiony na front włoski, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Krakowie. Fieldorf rok później wstąpił do Wojska Polskiego – został dowódcą plutonu, a wkrótce potem dowódcą kompanii ckm. Wziął udział w kampanii kijowskiej i bitwie białostockiej w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie awansował na stopień majora, a następnie podpułkownika. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. Po bitwie pod Iłżą próbował przedostać się do Francji, jednak został zatrzymany na granicy sowieckiej i internowany. Zbiegł. Fieldorf skończył kursy sztabowe we Francji. Tam też mianowano go na pułkownika. W latach 1940-1945 działał w konspiracji. Wydał rozkaz likwidacji generała SS, Franza Kutschery. Aresztowało go NKWD, jednak pozostający pod pseudonimem August Emil Fieldorf został nie rozpoznany. Zesłano go do obozu pracy, skąd wyszedł w 1947 r. Już nigdy nie powrócił do pracy konspiracyjnej. Po ogłoszeniu obietnicy amnestii w 1948 r. podał swoje prawdziwe nazwisko i zyskał potwierdzenie swojej służby wojskowej. 

W rezultacie został aresztowany przez UB. Przeprowadzono sfingowany proces, w którym skazano Fieldorfa na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano 24 lutego 1953 r. w Warszawie.

"Niemcy bali się go jak ognia"

__________________________________________________

                                                             "Powiesili bohatera"
http://www.filmweb.pl/film/Genera%C5%82+Nil-2009-470442

Kazimerz Piechowski

Kazimierz Piechowski urodzony 3 października 1919 w Rajkowach – więzień niemieckiego obozu Auschwit-Birkenau, bohaterski uciekinier z niemieckiego obozu, żołnierz AK, absolwent Politechniki Gdańskiej, prześladowany i torturowany także przez Urzad Bezpieczeństwa Publicznego i sąd stalinowski.

Po wybuchu II wojny światowej w listopadzie wraz z kolegą z drużyny harcerskiej Alfonsem „Alkiem” Kiprowskim próbował przedostać się na Węgry, aby stamtąd przedostać się do Francji, gdzie tworzone było wojsko polskie. Obaj zostali schwytani przez patrol niemiecki w pobliżu granicy, aresztowani i torturowani. Z aresztu trafili do NIEMIECKIEGO obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. 

Piechowski otrzymał nr obozowy 918.

Ponieważ Piechowski dotarł do obozu w drugim transporcie od czasu jego utworzenia i był świadkiem wszystkich zbrodni dokonywanych przez Niemców, zdawał sobie sprawę, że stał się niewygodnym świadkiem. Był m.in. uczestnikiem apelu, podczas którego padły słowa: „Ja chcę iść na śmierć za tego więźnia” wypowiedziane przez człowieka „w okularach z drucianymi oprawami” – o. Maksymiliana Kolbe*

Ucieczka z Auschwitz-Birkenau

Obawiając się fizycznej eksterminacji, po dwóch latach zdecydował się na ucieczkę z obozu. Ucieczka rozpoczęła się 20 czerwca 1942 r. Kazimierz Piechowski wraz z trzema innymi więźniami: por. AK Stanisławe Jasterem, ukraińskim mechanikiem Eugeniuszem Bendera i księdzem z Wadowic Józefem Lempartem włamał się do magazynu mundurów, wykradł samochód esesmański i z bronią wyjechał nim wraz z kolegami przez obozową bramę. Nie posiadał żadnych dokumentów, a ucieczkę ułatwiło mu niezwykłe opanowanie i biegła znajomość języka niemieckiego wyniesiona z domu rodzinnego. Jest to jedna z najbardziej brawurowych i spektakularnych ucieczek z KL Auschwitz w dziejach tego obozu. Została przedstawiona w fabularyzowanym dokumencie nakręconym przez BBC, w którym wystąpił także sam Piechowski.

Po ucieczce wstąpił do Armii Krajowej , w szeregach której walczył do końca wojny.

Po powrocie na Pomorze podjął pracę, ale ktoś doniósł UBP o jego akowskiej przeszłości. Został skazany na 10 lat więzienia, z czego odsiedział 7.

Swoja historie przekazuje do dziś mając 96lat

 więcej:http://bellum.com.pl/kazimierz-piechowski-brawurowy-uciekinier-z-auschwitz/

__________________________________________________________________________

_____________________________________"Uciekinier"_______________________________

Halina Żurowska "Łabędź"

Halina Żurowska ps. Heniek, Łabędź, ur. 24 czerwca 1905 w Olszanicy , zm. 21 września 1949 w Warszawie kurierka i łączniczka AK i WiN-u, uczestniczka powstania warszawskiego, porucznik.

Od 2 do 29 sierpnia 1944 roku pełniła służbę łączniczki do specjalnych zleceń w odwodowym Batalionie „Iwo” (mjr Jan Zakrzewski).Następnie tę samą funkcję pełniła w Zgrupowaniu „Radosław” (płk Mazurkiewicz), biorąc udział w walkach na Czerniakowie.
Utrzymywała łączność z Komendą Główną AK i Dowództwem Powstania, przenosząc osobiście ustne meldunki od płk. „Radosława” do gen. „Montera”, przeprowadzała rozpoznania kanałami pomiędzy Czerniakowem i Śródmieściem. W czasie jednego z takich przejść – 17 września 1944 doznała przestrzału prawej ręki ze zmiażdżeniem kości i znalazła się w szpitalu powstańczym. 20 września 1944 roku została mianowana porucznikiem i odznaczona po raz drugi Krzyżem Walecznych.

Po klęsce powstania przebywała w obozie jenieckim do 11 kwietnia 1945 roku pod numerem 47073.W październiku 1945 roku wróciła do kraju. W latach 1945-1947 była kurierką Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość pomiędzy krajem a kierownictwem zagranicznym. Wielokrotnie przewoziła tajne dokumenty WiN-u z Polski na Zachód i odwrotnie. 
29 września 1948 została aresztowana przez UB w Gdańsku. 6 września 1949 roku została skazana na karę śmierci i 21 września stracona w więzieniu Mokotowskim. Komunistyczne władze odmówiły wydania ciała rodzinie. Miejsca pochówku do dzisiaj nie odnaleziono.

Mieczysław Dziemieszkiewicz "Rój"

Mieczysław Dziemieszkiewicz ps. "Rój" ur. 25 stycznia 1925 w Zagrobach, zm. 13/14 kwietnia 1951 w Szyszkach) – żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, dowódca patrolu Pogotowia Akcji Specjalnej NZW, działacz polskiego podziemia antykomunistycznego na północnym Mazowszu. Komendant „Rój” i jego żołnierze dokonali kilkudziesięciu udanych akcji zbrojnych przeciwko KBW i UB. 
Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Walecznym, za wybitne zasługi dla niepodległości Polski, prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Został również odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego

Mieczysław Dziemieszkiewicz po prawej
 stracony przez komunistów

______________________________________________________________
http://ratujmyroja.pl/jak-pomoc/
(W 2009 Telewizja Polska przystąpiła do realizacji filmu pt. Historia Roja, czyli w ziemi lepiej słychać, poświęconego losom partyzantów, którzy do 1951 przeciwstawiali się kształtowaniu nowego ustroju w Polsce. Film wyreżyserował Jerzy Zalewski. Głównym bohaterem filmu jest Mieczysław Dziemieszkiewicz[3]. Film, pomimo kilku lat pracy, nie został ukończony, jego powstanie zablokowane poprzez działania Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i TVP. W związku z tym powstała inicjatywa Ratujmy Roja, której organizatorzy samodzielnie zbierali środki na ukończenie filmu)
______________________________________________________________________________

Rotmistrz Witold Pilecki

Witold Pilecki .Ps.:„Witold”, „Druh”; nazwiska konspiracyjne „Roman Jezierski”, „Tomasz Serafiński”, „Leon Bryjak”, „Jan Uznański”, „Witold Smoliński”. Urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu, zmarł 25 maja 1948 w Warszawie. Był rotmistrzem kawalerii Wojska Polskiego, a także współzałożycielem Tajnej Armii Polskiej oraz żołnierzem Armii Krajowej. Swego czasu był również więźniem i organizatorem ruchu oporu w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Został skazany na karę śmierci przez władze komunistyczne Polski ludowej. Zabito go 1948, a 1990 ten wyrok anulowano. Został kawalerem Orderu Orła Białego. Jako jeden z pierwszych tworzył raporty o Holokauście, zwane dalej Raportami Pileckiego.

______________________________________________________________________

Rotmistrz Pilecki-Auschwitz
nr.:4859

________________________________________________________________________

"Inka" Danuta Siedzikówna

Danuta Siedzikówna ps. „Inka” urodziła się 3 września 1928 w Guszczewinie,a zmarła 28 Sierpnia 1946 w Gdańsku- sanitariuszka 4. szwadronu odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, w 1946 w 1. szwadronie Brygady działającym na Pomorzu.

                     "Jest mi smutno że muszę umierać

                  Powiedzcie mojej babci że zachowałam się jak trzeba"

______________________________________________________________________

                                     

Irena Sendlerowa

Irena Sendlerowa z domu Krzyżanowska, ps. „Jolanta” (ur. 15 lutego 1910 w Warszawie, zm. 12 maja 2008 tamże) – polska działaczka społeczna i charytatywna, od 1942 członek Rady Pomocy Żydom, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.  Dama Orderu Orła Białego. Kawaler Orderu Uśmiechu.
Uratowała 2500 dzieci żydowskich z  getta.

przeżyła 98lat