środa, 3 czerwca 2015

Kazimerz Piechowski

Kazimierz Piechowski urodzony 3 października 1919 w Rajkowach – więzień niemieckiego obozu Auschwit-Birkenau, bohaterski uciekinier z niemieckiego obozu, żołnierz AK, absolwent Politechniki Gdańskiej, prześladowany i torturowany także przez Urzad Bezpieczeństwa Publicznego i sąd stalinowski.
Po wybuchu II wojny światowej w listopadzie wraz z kolegą z drużyny harcerskiej Alfonsem „Alkiem” Kiprowskim próbował przedostać się na Węgry, aby stamtąd przedostać się do Francji, gdzie tworzone było wojsko polskie. Obaj zostali schwytani przez patrol niemiecki w pobliżu granicy, aresztowani i torturowani. Z aresztu trafili do NIEMIECKIEGO obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. 
Piechowski otrzymał nr obozowy 918.
Ponieważ Piechowski dotarł do obozu w drugim transporcie od czasu jego utworzenia i był świadkiem wszystkich zbrodni dokonywanych przez Niemców, zdawał sobie sprawę, że stał się niewygodnym świadkiem. Był m.in. uczestnikiem apelu, podczas którego padły słowa: „Ja chcę iść na śmierć za tego więźnia” wypowiedziane przez człowieka „w okularach z drucianymi oprawami” – o. Maksymiliana Kolbe*

Ucieczka z Auschwitz-Birkenau

Obawiając się fizycznej eksterminacji, po dwóch latach zdecydował się na ucieczkę z obozu. Ucieczka rozpoczęła się 20 czerwca 1942 r. Kazimierz Piechowski wraz z trzema innymi więźniami: por. AK Stanisławe Jasterem, ukraińskim mechanikiem Eugeniuszem Bendera i księdzem z Wadowic Józefem Lempartem włamał się do magazynu mundurów, wykradł samochód esesmański i z bronią wyjechał nim wraz z kolegami przez obozową bramę. Nie posiadał żadnych dokumentów, a ucieczkę ułatwiło mu niezwykłe opanowanie i biegła znajomość języka niemieckiego wyniesiona z domu rodzinnego. Jest to jedna z najbardziej brawurowych i spektakularnych ucieczek z KL Auschwitz w dziejach tego obozu. Została przedstawiona w fabularyzowanym dokumencie nakręconym przez BBC, w którym wystąpił także sam Piechowski.
Po ucieczce wstąpił do Armii Krajowej , w szeregach której walczył do końca wojny.
Po powrocie na Pomorze podjął pracę, ale ktoś doniósł UBP o jego akowskiej przeszłości. Został skazany na 10 lat więzienia, z czego odsiedział 7.
Swoja historie przekazuje do dziś mając 96lat

__________________________________________________________________________
_____________________________________"Uciekinier"_______________________________

piątek, 27 marca 2015

Halina Żurowska "Łabędź"

Halina Żurowska ps. Heniek, Łabędź, ur. 24 czerwca 1905 w Olszanicy , zm. 21 września 1949 w Warszawie kurierka i łączniczka AK i WiN-u, uczestniczka powstania warszawskiego, porucznik.

Od 2 do 29 sierpnia 1944 roku pełniła służbę łączniczki do specjalnych zleceń w odwodowym Batalionie „Iwo” (mjr Jan Zakrzewski).Następnie tę samą funkcję pełniła w Zgrupowaniu „Radosław” (płk Mazurkiewicz), biorąc udział w walkach na Czerniakowie.
Utrzymywała łączność z Komendą Główną AK i Dowództwem Powstania, przenosząc osobiście ustne meldunki od płk. „Radosława” do gen. „Montera”, przeprowadzała rozpoznania kanałami pomiędzy Czerniakowem i Śródmieściem. W czasie jednego z takich przejść – 17 września 1944 doznała przestrzału prawej ręki ze zmiażdżeniem kości i znalazła się w szpitalu powstańczym. 20 września 1944 roku została mianowana porucznikiem i odznaczona po raz drugi Krzyżem Walecznych.

Po klęsce powstania przebywała w obozie jenieckim do 11 kwietnia 1945 roku pod numerem 47073.W październiku 1945 roku wróciła do kraju. W latach 1945-1947 była kurierką Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość pomiędzy krajem a kierownictwem zagranicznym. Wielokrotnie przewoziła tajne dokumenty WiN-u z Polski na Zachód i odwrotnie. 
29 września 1948 została aresztowana przez UB w Gdańsku. 6 września 1949 roku została skazana na karę śmierci i 21 września stracona w więzieniu Mokotowskim. Komunistyczne władze odmówiły wydania ciała rodzinie. Miejsca pochówku do dzisiaj nie odnaleziono.


Mieczysław Dziemieszkiewicz "Rój"

Mieczysław Dziemieszkiewicz ps. "Rój" ur. 25 stycznia 1925 w Zagrobach, zm. 13/14 kwietnia 1951 w Szyszkach) – żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, dowódca patrolu Pogotowia Akcji Specjalnej NZW, działacz polskiego podziemia antykomunistycznego na północnym Mazowszu. Komendant „Rój” i jego żołnierze dokonali kilkudziesięciu udanych akcji zbrojnych przeciwko KBW i UB. 
Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Walecznym, za wybitne zasługi dla niepodległości Polski, prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Został również odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego
Mieczysław Dziemieszkiewicz po prawej
 stracony przez komunistów


______________________________________________________________
http://ratujmyroja.pl/jak-pomoc/
(W 2009 Telewizja Polska przystąpiła do realizacji filmu pt. Historia Roja, czyli w ziemi lepiej słychać, poświęconego losom partyzantów, którzy do 1951 przeciwstawiali się kształtowaniu nowego ustroju w Polsce. Film wyreżyserował Jerzy Zalewski. Głównym bohaterem filmu jest Mieczysław Dziemieszkiewicz[3]. Film, pomimo kilku lat pracy, nie został ukończony, jego powstanie zablokowane poprzez działania Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i TVP. W związku z tym powstała inicjatywa Ratujmy Roja, której organizatorzy samodzielnie zbierali środki na ukończenie filmu)
______________________________________________________________________________


wtorek, 17 marca 2015

Rotmistrz Witold Pilecki


Witold Pilecki .Ps.:„Witold”, „Druh”; nazwiska konspiracyjne „Roman Jezierski”, „Tomasz Serafiński”, „Leon Bryjak”, „Jan Uznański”, „Witold Smoliński”. Urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu, zmarł 25 maja 1948 w Warszawie. Był rotmistrzem kawalerii Wojska Polskiego, a także współzałożycielem Tajnej Armii Polskiej oraz żołnierzem Armii Krajowej. Swego czasu był również więźniem i organizatorem ruchu oporu w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Został skazany na karę śmierci przez władze komunistyczne Polski ludowej. Zabito go 1948, a 1990 ten wyrok anulowano. Został kawalerem Orderu Orła Białego. Jako jeden z pierwszych tworzył raporty o Holokauście, zwane dalej Raportami Pileckiego.


______________________________________________________________________




Rotmistrz Pilecki-Auschwitz
nr.:4859


________________________________________________________________________


"Inka" Danuta Siedzikówna

Danuta Siedzikówna ps. „Inka” urodziła się 3 września 1928 w Guszczewinie,a zmarła 28 Sierpnia 1946 w Gdańsku- sanitariuszka 4. szwadronu odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, w 1946 w 1. szwadronie Brygady działającym na Pomorzu.



                     "Jest mi smutno że muszę umierać
                  Powiedzcie mojej babci że zachowałam się jak trzeba"

______________________________________________________________________

                                     



Irena Sendlerowa

Irena Sendlerowa z domu Krzyżanowska, ps. „Jolanta” (ur. 15 lutego 1910 w Warszawie, zm. 12 maja 2008 tamże) – polska działaczka społeczna i charytatywna, od 1942 członek Rady Pomocy Żydom, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.  Dama Orderu Orła Białego. Kawaler Orderu Uśmiechu.
Uratowała 2500 dzieci żydowskich z  getta.



przeżyła 98lat


Stanisław Jaster

Stanisław Gustaw Jaster ps. „Hel” (ur. 1 stycznia 1921 we Lwowie, zm. w lipcu 1943 w Warszawie) – harcerz, więzień i uciekinier z obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, żołnierz Armii Krajowej (AK) W związku ze sprawą rozbicia przez Gestapo oddziału specjalnego AK "Osa"-"Kosa 30" został rzekomo skazany na śmierć przez Polskie Państwo Podziemne, po czym w niewyjaśnionych okolicznościach zabity przez kolegów z AK. Zdaniem wielu historyków i kombatantów był jednak niewinny, a jego śmierć stanowiła rezultat tragicznej pomyłki

 21 listopada 1940 został wywieziony do KL Auschwitz. W obozie otrzymał numer 6438.W czasie pobytu w Auschwitz wstąpił do podziemnego Związku Organizacji Wojskowej, utworzonego przez rotmistrza Witolda Pileckiego.

Józef Piłsudski

Józef Klemens Piłsudski-(ur. 5 grudnia 1867r w Zułowie) -polski polityk i wojskowy.W 1905 roku był twórcą Organizacji Bojowej PPS.Od 1906 roku stał na czele PPS-Frakcji Rewolucyjnej.Był organizatorem i dowódcą I Brygady Legionów.W wyniku kryzysu przysięgowego został uwięziony.Od listopada 1918 roku dzierżył najwyższą władzę w Królestwie Polskim.22 listopada został mianowany Tymczasowym Naczelnikiem Państwa.Był wodzem naczelnym w 1920 roku w wojnie polsko-bolszewickiej.Rok 1926 to przewrót majowy.Od tego czasu rządził Polską do śmierci.Ograniczył znaczenie sejmu.Gwarancję niepodległości RP widział we wzajemnej wrogości Niemiec i ZSSR. Zmarł 12 maja 1935 roku w Warszawie.
"Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach to klęska."


___________________________________________________________

 


Mjr Zygmunt Szendzielarz "Łupaszko"

Zygmunt Szendzielarz urodził się 12 marca 1910 w Stryju. W wojsku II RP służył jako ułan i szybko awansował.Walczył w wojnie obronnej 1939. Konspirował w ramach AK na Wileńszczyźnie. Był odpowiedzialny za obronę ludności cywilnej przed bandami sowieckimi i litewskimi. Po wkroczeniu sowietów polscy patrioci byli eksterminowani przez sowietów i ich polskojęzycznych kolaborantów. Rotmistrz Szendzielarz podjął walkę zbrojną z komunistycznym okupantem na Podlasiu i Pomorzu. W 1947 wobec beznadziejności walki zbrojnej powrócił do życia w cywilu. W 1948 został aresztowany przez UB. Osadzono go w Warszawie na Rakowieckiej. Został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 8 lutego 1951. Przez cały okres PRL Zygmunt Szendzielarz był pośmiertnie szkalowany przez bandytów z PZPR.
źródło:http://www.fronda.pl/forum/zygmunt-szendzielarz-lupaszko-zolnierz-wyklety,37100.html


___________________________________________________________________________



Hieronim Dekutowski "Zapora"

Hieronim Dekutowski ps. „Zapora  "żołnierz wyklęty", który walczył w podziemiu niepodległościowym przeciwko sowietyzacji państwa polskiego, cichociemny działający w Kedywie, a od stycznia 1945 roku w konspiracji antysowieckiej. Stworzył własny oddział powstańczy, który prowadził akcje zbrojne przeciwko funkcjonariuszom NKWD, UB i MO. Nie ujawnił się w lutym 1947 roku po ogłoszeniu amnestii przez instalujące się właśnie władze komunistyczne, bo jak stwierdził: "Amnestia to jest dla złodziei, a my to jesteśmy wojsko polskie"
Zaledwie pół roku później, wydany przez jednego z podkomendnych, trafił do mokotowskiego więzienia, gdzie po okrutnym śledztwie i procesie na "Zaporę" i sześciu żołnierzy, zasądzono wyrok śmierci. Pomimo tego, że miał tylko 30 lat, wyglądał jak starzec - z siwymi włosami, wybitymi zębami, połamanymi rękami, nosem i żebrami oraz zerwanymi paznokciami. Jego ostatnie słowa brzmiały: "Przyjdzie zwycięstwo! Jeszcze Polska nie zginęła!"..


źródło:http://niewiarygodne.pl/gid,14250721,img,14250927,kat,1017185,page,9,title,Oto-10-polskich-patriotow-dla-ktorych-Ojczyzna-byla-dobrem-najwyzszym,galeriazdjecie.html?smgajticaid=614863


___________________________________________________

                                     

Stanisław Sojczyński "Warszyc"

Stanisław Sojczyński- pseud. "Warszyc"(ur. 30 marca 1910 w Rzejowicach, zm. 19 lutego  1947 w Łodzi) − generał brygady (kapitan piechoty za życia) Wojska Polskiego i Armii Krajowej, organizator i dowódca Konspiracyjnego Wojska Polskiego.




Anna Smoleńska

Anna Smoleńska ps. Hania (ur. 28 lutego 1920, zm. 19 marca 1943) - studentka historii sztuki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim,harcerka Szarych Szeregów. Uczestniczka akcji Małego Sabotażu "Wawra". Opiekowała się rodzinami aresztowanych i dostarczała im grypsy z Pawiaka. Należała do "Kuźnicy Harcerskiej". W 1942 wygrała konkurs Biura Informacji i Propagandy KG AK na znak Polski Podziemnej projektem kotwicy - znaku "Polski Walczącej"
Była łączniczką sekretarza redakcji "Biuletynu Informacyjnego" Marii Sztraszewskiej. Po nieudanej próbie aresztowania redaktora naczelnego"Biuletynu Informacyjnego" Aleksandra Kamińskiego i sekretarza redakcji Gestapo 3 listopada 1942 r aresztowało Annę Smoleńską wraz rodzicami, siostrą i bratem z żoną. Po osadzeniu na Pawiaku wszyscy poza ojcem zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie Anna Smoleńska, podobnie jak troje członków rodziny, zginęła.

"Hania" w Auschwitz

Znak "Polski Walczącej" zaprojektowany przez
Annę Smoleńską

Aleksy Dawidowski "Alek"

Maciej Aleksy Dawidowski – znany jako „Alek” – bohater książki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”, instruktor harcerski, sierżant podchorąży Armii Krajowej urodzony 3 listopada 1920 r. w Drohobyczu. Tuż przed wybuchem II wojny światowej ukończył Gimnazjum im. Stefana Batorego. Był członkiem 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego „Pomarańczarnia”. Przystąpił do tajnej organizacji PLAN, wspomagając ją w drobnych działaniach sabotażowych. Następnie Alek działał jako łącznik z osadzonymi m.in. na Pawiaku. W 1941 r. wraz z innymi harcerzami z 23 WDH wstąpił do Szarych Szeregów chorągwi warszawskiej. Został dowódcą drużyną w hufcu „Mokotów 
Górny”, którym kierował Tadeusz „Zośka” Zawadzki. Pod koniec 1942 r. musiał ukrywać się w majątku Olesinek. Po odbyciu szkolenia został podharcmistrzem. Brał udział w akcjach rozbrojeniowych. Alek uczestniczył w akcji pod Arsenałem, zorganizowanej w celu odbicia Janka Bytnara, „Rudego”, aresztowanego i torturowanego przez gestapo. Został ciężko ranny w brzuch. Mimo operacji zmarł 30 marca 1943 r.
Pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy i awansowany do stopnia sierżanta podchorążego. 
______________________________________________________________________________

___________________________________________________________

Jan Bytnar "Rudy"

Jan Bytnar urodził się 6 maja 1921 roku w Kolbuszowej . Był synem żołnierza Legionów, Stanisława i nauczycielki, Zdzisławy. Ukończył szkołę powszechną przy ulicy Zagórnej na Powiślu, a następnie uczęszczał do państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Od 1934 roku należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego. W 1938 roku zdobył najwyższy stopień młodzieżowy ZHP – Harcerza Rzeczypospolitej. Po wybuchu II wojny światowej, 8 września 1939 roku, wraz z grupą kolegów pod dowództwem Lechosława Domańskiego „Zeusa”, opuścił Warszawę, by wziąć udział w dalszej fazie kampanii wrześniowej.

Na początku października wrócił do okupowanego miasta. Początkowo działał w Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej i uczestniczył w akcjach małosabotażowych. Od początku roku 1940 do lipca tegoż roku był łącznikiem w komórce więziennej. Wiosną 1941 razem z kolegami z 23 WDH został wcielony do Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów i do listopada 1942 był komendantem hufca „Ochota” w Okręgu „Południe”. Do najbardziej znanych, samodzielnych akcji „Rudego” należą: zerwanie hitlerowskiej flagi z gmachu „Zachęty” oraz namalowanie „kotwicy” na Pomniku Lotnika na placu Unii Lubelskiej. Wiosną 1942 zdobył stopień podharcmistrza. W listopadzie tegoż roku został dowódcą hufca „Południe” (SAD). W 1943 ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty i uzyskał stopień kaprala podchorążego.

Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych i bojowych, organizowanych przez Kedyw KG AK. 2 marca 1943 roku, podczas ewakuacji mieszkania przy ulicy Brackiej, został ranny w nogę. Rankiem, 23 marca, został aresztowany wraz z ojcem przez gestapo w ich mieszkaniu przy Alei Niepodległości 159. Badany i torturowany, nie zdradził żadnego nazwiska. 26 marca został odbity przez kolegów w akcji pod Arsenałem. Zmarł 30 marca 1943 roku w Szpitalu Wolskim wskutek obrażeń odniesionych podczas przesłuchań gestapo.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych, 15 sierpnia 1943 roku został mianowany na podporucznika i harcmistrza.


 

"Lecz zaklinam- niech żywi nie tracą nadziei i przed narodem niosą oświaty kaganiec, a kiedy trzeba na śmierć idą po kolei jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec"
__________________________________________________________________________

Tadeusz Zawadzki "Zośka"

Tadeusz Zawadzki – harcmistrz, podporucznik Armii Krajowej, jeden z bohaterów „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego urodził się 24 stycznia 1921 r. Warszawie. Był znany jako „Zośka”. Uczył się w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie razem z Janem Bytnarem (Rudym), Aleksym Dawidowskim (Alkiem) oraz Krzysztofem Kamilem Baczyńskim. W 1933 r. został członkiem 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego „Pomarańczarnia”. Przystąpił do tajnej organizacji PLAN, wspomagając ją w drobnych działaniach sabotażowych. Był łącznikiem w komórce więziennej ZWZ. Zośka wszedł do Szarych Szeregów i objął komendę nad hufcem „Mokotów Górny”. Po odbyciu szkolenia został podharcmistrzem. Później ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. Mianowano go kapralem podchorążym w 1943 r. Tadeusz Zawadzki zginął 20 sierpnia 1943 r. w czasie rozbicia strażnicy granicznej w Sieczychach. .Jego pseudonimem „Zośka” nazwano batalion harcerski, utworzony 1 września 1943 roku, złożony z członków Grup Szturmowych.
Został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych


 
______________________________________________________

Oskar Schindler

Oskar Schindler – niemiecki przedsiębiorca, który uratował podczas II wojny światowej życie wielu żydowskim robotnikom przyszedł na świat 28 kwietnia 1908 r. w Svitavach w Austro-Węgrzech. W latach 30. Schindler został członkiem partii nazistowskiej. Przedsiębiorca poślubił Emilie Pelzl w 1928 r. Po inwazji Niemiec na tereny polskie za bezcen przejął przedsiębiorstwo nad Wisłą, Pierwszą Małopolską Fabrykę Naczyń Emaliowanych i Wyrobów Blaszanych „Rekord” w Krakowie, która zaczęła potem funkcjonować pod szyldem: Niemiecka Fabryka Wyrobów Emaliowanych. Początkowo manufaktura wywarzała naczynia, następnie zajęła się amunicją. Wkrótce Schindler zaangażował do pracy 1300 żydowskich robotników w celu obniżenia kosztów. Po jakimś czasie otoczył ich opieką i zaczął chronić, twierdząc, że potrzebuje wykwalifikowanej kadry. Podczas likwidacji krakowskiego getta w 1942 r. Schindler ocalił część swoich pracowników, dając łapówki i negocjując przeniesienie 900 Żydów do obozu zbudowanego przy fabryce. Pod koniec wojny niemieckie obozy były jednak likwidowane. Schindler przeniósł 1200 Żydów do fabryki w Brünnlitz. Pod koniec II wojny światowej przedsiębiorca wyjechał do Argentyny, gdzie próbował odbudować podupadające interesy. Powrócił do Niemiec, skąd regularnie odwiedzał Izrael i swoich żydowskich przyjaciół. Oskar Schindler zmarł 9 października 1974 r. w Hildesheim wskutek niewydolności wątroby.


"Każdy kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat"
"Lista to życie"
___________________________________


 

św.Maksymilian Kolbe

Św.Maksymilian Maria Kolbe, właśc. Rajmund Kolbe (ur. 8 stycznia 1894 w Zduńskiej Woli, zm. 14 sierpnia 1941 w KL Auschwitz) – polski franciszkanin konwentualny, prezbiter, męczennik i święty kościoła katolickiego.
19 września 1939 roku został aresztowany wraz z kilkoma zakonnikami przez Niemców, a następnie wywieziony do Ostrzeszowa.
Po raz drugi ojciec Maksymilian aresztowany został w 1941 roku i przez kilka miesięcy więziony na Pawiaku, później przewieziony do Oświęcimia. Tam ofiarował się na śmierć głodową w zamian za człowieka, który był ojcem rodziny, a który miał być ukarany za ucieczkę z więzienia. Uśmiercono go zastrzykiem trucizny 14 sierpnia.
Ojciec Maksymilian Maria Kolbe już w czasie wojny otaczany był czcią, po jej zakończeniu jego życie i męczeńska śmierć stawały się głośne w świecie. Dość szybko rozpoczęty proces beatyfikacyjny zakończony został uroczystością 17 października 1971 roku, której dokonał papież Paweł VI. Kolbe został kanonizowany na męczennika 10 października 1982 roku przez Jana Pawła II.


_______________________________________________________________

"Jedynie prawda jest i może być fundamentem szczęścia tak poszczególnych ludzi jak i całej ludzkości"
_________________________________________________________________

Auschwitz nr:16670
           


Leopold Socha

Leopold Socha (ur. 28 sierpnia 1909 we Lwowie, zm. 12 maja 1946 w Gliwicach) – pracownik lwowskich zakładów oczyszczania miasta, Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Główny bohater filmu Agnieszki Holland W ciemności.
W maju 1943 roku w trakcie pracy w kanałach spotkał Icchaka Chigera, uciekiniera z getta lwowskiego. Od 30 maja tego roku do 27 lipca 1944, z pomocą innych kanalarzy (Stefana Wróblewskiego i Jerzego Kowalowa) ukrywał w jednej z komór w kanałach Lwowa dziesięciu Żydów. Początkowo brał za to pieniądze, a następnie – kiedy ukrywający się nie byli w stanie już mu płacić – utrzymywał ich za darmo. Po zakończeniu wojny razem z żoną i córką oraz ocalonymi przez siebie Żydami wyjechał do Gliwic. Zginął ratując córkę spod kół radzieckiej ciężarówki. Dzięki staraniom uratowanej przez niego Haliny Wind, 23 maja 1978 Leopold Socha i jego żona Magdalena zostali uhonorowani tytułem Sprawiedliwy wśród narodów świata.
                                  
                                    _____________________________________________
"W ciemności"


Major Hubal

Major Henryk Dobrański „Hubal” (1896-1940), pochodzenie szlacheckie, od 1912 roku członek Drużyn Strzeleckich, od 1914 roku w Legionach Polskich w 2 Pułku Ułanów. Uczestnik bitwy pod Stawczanami i pod Rarańczą. Od 1918 roku w Wojsku Polskim. W okresie dwudziestolecia międzywojennego uczestnik walk z Ukraińcami w 1918 roku oraz wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Członek reprezentacji polskiej w jeździectwie, rezerwowy zawodnik polskiej załogi podczas Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku. W 1927 roku awansowany na stopień majora. Przed wybuchem wojny mianowany zastępcą dowódcy 110 Pułku Rezerwowego Ułanów, który brał udział w obronie Grodna przed wkraczającymi jednostkami Armii Czerwonej. Po kapitulacji wielu oddziałów, 110 Pułk Ułanów udając się do Warszawy mimo dużych strat zdołał przerwać linie wroga. Mimo decyzji swego przełożonego płk Jerzego Dąbrowskiego o rozwiązaniu oddziału, H.  Dobrzański postanowił kontynuować marsz ku stolicy. Po kapitulacji Warszawy 27 września 1939 roku wraz z 50 swymi żołnierzami próbował przedostać się na teren Francji. 1 października 1939 roku stoczył bitwę z wojskami niemieckimi i schronił się na Kielecczyźnie. Po całkowitym załamaniu się kampanii wrześniowej, major H. Dobrzański, pod pseudonimem Hubal zorganizował pierwszy oddział partyzancki (Oddział Wydzielony Wojska Polskiego). Hubalczycy odnieśli swe pierwsze zwycięstwo w potyczce z Niemcami pod Cisownikiem. H. Dobrzański mimo rozkazów kierownictwa Związku Walki Zbrojnej i Delegatury Rządu na Kraj o rozwiązaniu oddziałów, nie podporządkował się rozkazowi. Postawa jego zwierzchników była spowodowana tym, iż za współpracę miejscowej ludności z „Hubalem”, Niemcy nasilili represje w stosunku do tamtejszej ludności cywilnej. Po tym wydarzeniu major H. Dobrzański postanowił ograniczyć do niezbędnego minimum kontakty swej partyzantki z cywilami. W marcu 1940 roku odniósł on wielkie zwycięstwo w potyczce pod Hucisakmi, w której został zniszczony niemal całkowicie batalion piechoty Wehrmachtu. Podobny los spotkał kilka dni później kolejny oddział niemiecki pod Szałasami. 30 kwietnia 1940 roku w okolicach Aniela(20 kilometrów od Opoczna) odział „Hubala” został otoczony przez siły niemieckie. Stało się tak najprawdopodobniej w wyniku zdrady. W walce tej, podczas której Niemcy użyli czołgów, oddział partyzancki uległ rozproszeniu, a sam major poległ na polu walki. 
Hubalczycy:
http://www.majorhubal.pl/index.php?dzial=hubalczycy

Jego ciało zostało najprawdopodobniej przez Niemców przewiezione do Tomaszowa Mazowieckiego  i tam spalone. Oddział „Hubala” uległ samorozwiązaniu 25 czerwca 1940 roku. W 1966 roku Dobrzański został pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari i awansowany do stopnia pułkownika.


Major Hubal zamordowany przez Gestapo

"Broni nie złożęmunduru nie zdejmę... tak mi dopomóż Bóg!"
__________________________________________

HYMN HUBALCZYKÓW:

MY PARTYZANCI MAJORA HUBALA,
IDZIEMY DZIŚ NA KRWAWY Z NIEMCEM BÓJ.
PRAGNIENIE ZEMSTY SERCA NASZE PALI, 
A PRZECIW NAM BOMBOWCÓW RÓJ! 

WIĘC GRANAT W GARŚĆ,A ERKAEM PRZY BOKU, 
NA WROGÓW SWYCH PRZYPUŚĆMY DZIELNY SZTURM ! 
NIECH STAL GRANATÓW RANI ICH GŁĘBOKO,
A NAM PRZYGRYWA DŹWIĘK BOJOWYCH SURM. 

ZA GRUZY NASZYCH MIAST - 
ZA BRACI NASZYCH KREW, 
SZARPAJMY WROGÓW CIAŁA ! 
NIECH ZNIKNIE SZWABSKI CHWAST ! 
ODPOWIE NA NASZ ZEW, 
POWSTAJĄC POLSKA CAŁA.